Whitstable, hemen dok hizasından el kadar istiridyelerin kurumaya kalmış kesif kokularıyla kıyı hattının sonunda İhtiyar Deniz Tanrısı’na uzanıyor, masif ahşap masalarda güneşin söndüğü saatler The Serendeputies sahne alıyor, gelecek yılın bu zamanlarını düşünüyorum, ekmek gibi London Pride’lardan altı pint içmişim.

Taş plak döneminin ardından Zeki Müren’in vinile basılmış ilk Grafson 45’liği “Doktor”, arka yüzünde yine Ahmet Gazi Ayhan’ın “Sevdaya Koşanlar Çabuk Yorulur” ile serin günlerin en sıcak gülümsemesi olurken, yöremizin yanık havalarından “Can’t Stand Losing You” (The Police, A&M Records, 1978) bunca erken çöken akşamlar iğnenin altında döndü de durdu.

Modern çağın tanık olduğu en akıllara durgunluk veren cisimlerden biri şüphesiz Brigitte Bardot’nunki. Bu coğrafyada basılan 7 inç -1960’lar ortaları olsa gerek- “Bonnie And Clyde”/”Cosmic Strip” (Philips, 260120) gün geçtikçe daha nadir bir plak. Gainsbourg’un dokunduğu yerlerde nasıl şeyler oluyor?

“İçmeyelim de hırsızlık mı yapalım?” dedim, çok geç olmuştu. En son, makarna sosuna tarçın koyduğum için tartışmıştık. Soğuktu, annemin elleri kadar soğuk. Aklımda hep aynı ezgi mırıldanarak uzaklaştım. “Bir elinde bağlama, kömür gözlüm ağlama, ben buralı değilim bana gönül bağlama.”

Rolling Stone, Şubat 2008