Chatham, Britanya sosyal yapısının, bir şey olmak zorunda değilsin anlayışının romantik ışıklı yatağına atlamaya can atan bekar anne adaylarıyla dolu tüm Yüksek Cadde boyunca; Yürüyorum. Solda 1 Türk bakkalı, sağda 2 bağış dükkanı ve bir düzine yeni sütlaç emo yetmesinin önünden; zihnimde birileri fısıldaşıyor. Delta 5’ın 41 katalog numaralı Rough Trade 7 inçiyle, bu, iblislerin dahi pas geçtiği semtte hiç ummadığım bir yerde rastlaşıyorum, “Anticipation”.

Bıraktığımız yerde bulabilmek için otopark fişini yanımıza aldığımız arabaya, o en sevdiğim Rochester köprüsünün üzerinden de sağnak altındaki mezarlıkların bittiği yere, eve dönüyoruz. Birkaç zencefil-Scotch’tan sonra “Bizden bahsederlerken fısıldamaları, bizim kendimizi anlatırken bağırmamamızdandır” demişim. Sabah uyandığımda yağmur dinmişti.

“The Leanover” (TUGS016, Tugboat Records), yeni asrın hemen başında, müptezel ada müziklerinin yanına yukarılardan geliyor, belki de post-modern olmadığından bu ses yaygın zaafın birazcık ta dışında kalıp çok sonralar konuşulacak gizli aşklar gibi birkaç kısa mektupça çatıya kaldırılıyordu. Life Without Buildings’in kısa macerası Any Other City ile son buldu. Clare Grogan’dan bu yana ne bu kadar heyecan duymuş ne de bu denli hevesliydik. Artık aşka düşüp Kadıköy’den Tekirdağ’a kadar yürümek isteyecek arkadaşlarımızın sayısı yoka yakındı.

Rolling Stone, Kasım 2007