18 Eylül 2009 Cuma

“Bir noktada bitecek olmasının en güzel yanı henüz bitmemiş olması” dedi. Kışın ortasındaydık ve ileri telefon teknikleri işe yaramıyordu, yalnızdık. “Kaloriferim arızalı, sende kalabilir miyim?” diye sormuşum.

Nesrin Sipahi plakları serüvenimin ortalarında bir yerde genellikle pek yüz vermediğim Yüksel Özkasap’ın Almanya baskı 7 inçi “Ankara Rüzgarı” ile karşılaşıyorum. (Türkofon, 1501) Kapaklı ve arka yüzünde “İki Yabancı” yorumu olduğu için alıyorum bu plağı. Şaşırtıcı Asöcal orkestrasyonu 1960’ların Fransız Pop’uyla raks ediyor, masalsı nefesliler bir matadoru uykuya davet ederkerken Özkasap’ın vokal rengi boynuzları kendi üzerine çekiyor. Şimdi yüzlerce plağın daha peşine koşmalıyım.

Uyandığımda gitmişti. Radyoda Verdi’nin Zafer Marşı, zihnimde Galaxie 500’dan “Strange”. İkisini üst üste duymaya çalışıyorum. Yola gitmemiz lazım.

Rolling Stone, Ocak 2008

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder